مدیتیشن سکوت (خاموشی ذهن)
در مکانی آرام و ساکت به پشت دراز بکشید یا هر طور که راحت هستید با پُشتی صاف بنشینید،چشم‌های خود را ببندید، بعد از قرار گرفتن در وضعیتی مناسب، مراحلِ ابتدایی مراقبه را انجام دهید، پنج دقیقه‌ی اول را تنها در حالتی عادی باشید تا تمام احساسات و افکار وارد صفحه‌ی درونی‌تان شوند و عبور کنند، تنها نظاره‌گرِ عبورِ افکار باشید و در آن‌ها غرق نشو‌ید یا آن‌ها را تجزیه و تحلیل یا قضاوت نکنید،رهایشان کنید و بگذارید فقط عبور کنند،کم کم تنفس عمیق را شروع کنید، تنفس عمیق بهتر است به گونه‌ای ملایم باشد تا دم و بازدم باعث حواس‌پرتی شخص نشود،در این وضعیتِ مراقبه شخص کم کم در درون عمیق و عمیق‌تر می‌شود به گونه‌ای که آگاهی‌اش به لایه‌های درونی‌اش نفوذ می‌کند معمولا در این حالت کم کم تصاویر و افکار مزاحم راه خود را به صفحه‌ی درونی شخص باز می‌کنند،در اینجا سه تکنیک پیشنهاد می‌شود که شخص می‌تواند با افکار مزاحم کنار بیاید، تکنیک اول این است که شخص صفحه‌ی درونی خود را به شکلِ پرده‌ای سفید رنگ تصور کند و افکار مزاحمی که وارد آن صفحه می‌شوند را با دست‌های فرضیِ بزرگ و نورانی به کنار بزند و صفحه را سفید و تمیز نگاه دارد، در تکنیک دوم شخص می‌تواند تصویر سازی کند و خود را در مکانی آرام مانند طبیعت تصور کند با این روش می‌تواند به بازی‌گوشی‌های ذهن و افکار پراکنده‌ی آن جهت دهد، در تکنیک سوم شخص می‌تواند با متمرکز شدن بر روی نقطه‌ای مانند بینی یا دهان حواس درونی‌اش را بر روی تنفس متمرکز کند تا افکار مزاحم نادیده گرفته شوند و کم کم محو شوند، تمریناتِ مراقبه بهتر است روزی بیست تا نیم ساعت انجام شوند تا در دراز مدت تاثیراتِ مفید خود را داشته باشند(نکاتِ کلیدی:بهتر است تنفس از راه بینی و شکمی انجام شود و بین هر دم و بازدم مَکسِ کوتاهی باشد،در هنگام تنفس عمیق کم‌کم به لایه‌های درونی نفوذ می‌کنیم این لایه‌های درونی شامل احساسات و عواطف،خاطرات و تصاویر ذهنی و افکار می‌باشند،وضعیت درونی‌ای که ما در مراقبه‌ی ناب به دنبال آن هستیم،وضعیتِ سکوتِ درونی است، به این معنا که از تاثیراتِ لایه‌هایی که ذکر شد رها باشیم،یعنی بدون تاثیر پذیری از هیچ‌کدام از آن لایه‌ها باشیم،رسیدن به این وضعیت نیاز به تمرین منظمِ روزانه و صبر دارد،این وضعیتِ بسیار خوب و مفیدی است که اگر شخص بتواند با تمریناتِ منظمِ مراقبه آن را درک و تجربه کند کم کم می‌تواند این تعادل را به زندگی روزمره و به حالت بیداری خود نیز منتقل کند و در نتیجه به افکار و احساسات درونی‌اش مسلط شود)
